-
1 napadać
1. (-am, -asz); perf; napaść; vtto attack, to assault2. vinapadać na kogoś — to attack sb, to assault sb
* * *ipf.1. (t. przen. = atakować) attack, assault; ( w celach rabunkowych) rob, mug (kogoś/coś l. na kogoś/coś sb/sth).2. (o stanach psychicznych = opanowywać) overcome, come over (sb); co cię napadło? what's gotten into you?, what has come over you?pf.nieos. ( o opadach) fall heavily; napadało (dużo) deszczu/śniegu there has been a heavy rainfall/snowfall.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > napadać
-
2 napa|ść1
pf — napa|dać1 impf (napadnę, napadniesz, napadła, napadł, napadli — napadam) vt 1. (zaatakować) to attack, to invade- na kraj napadł wróg the enemy invaded the country- napadać na przechodniów to attack a. mug passers-by- bandyci napadli na bank bandits raided a. robbed a bank2. (skrytykować) to attack, to assail- napaść na kogoś ostro/w przykrych słowach to attack sb fiercely/with harsh words- szef napadł na mnie bez uzasadnienia the boss attacked me for no reason3. przen. (ogarnąć) napadła go złość/wściekłość he suddenly got really angry- napadały go ataki kaszlu he was troubled by coughing fits- napadła go chęć, żeby w pobliskim barze napić się wódki he suddenly felt an urge to drink vodka in the nearby bar■ co cię napadło? pot. what’s come over you?The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > napa|ść1
См. также в других словарях:
napaść — I ż V, DCMs. napaśćści; lm M. napaśćści 1. «napadnięcie, zwykle zbrojne, na kogoś albo na coś, zaatakowanie kogoś, zwykle znienacka, podstępnie, w celu obrabowania, pobicia itp.» Napaść zbrojna. Napaść nieprzyjaciela na kraj. Odeprzeć, wstrzymać… … Słownik języka polskiego
